O blogu
Czasem niektórzy ludzie mogą myśleć, że są „chorzy”, a może się okazać, że są po prostu ludzcy. I coraz więcej ludzi staje przed tak sformułowanym „problemem terapeutycznym”.
Niestety, my terapeuci zwykle nie zdajemy sobie sprawy, że jesteśmy bardami. W rezultacie nie dopełniamy mnóstwa z tego co, co tak naprawdę moglibyśmy zrobić. Nasze sposoby narracji ograniczają się do czterech rodzajów: o charakterze epickim, komicznym, detektywistycznym i realistycznie społecznym. Bierzemy wszystko, co do nas dociera – bez względu na to, jak bardzo namiętny i erotyczny, tragiczny i wzniosły, dziwaczny i arbitralny charakter ma ów materiał – po czym wtłaczamy go w jeden z naszych czterech trybów narracji (…) Ci , którzy zajmują się literaturą, od dawna już dostrzegają psychologię w fikcji literackiej. Najwyższy czas, żebyśmy teraz my zaczęli dostrzegać fikcję literacką w psychologii.
James Hillman, Uzdrawiające fikcje. Poetyka psychoterapii – Freud, Jung, Adler
Blog właśnie temu ma służyć, dostrzeganiu fikcji literackiej w psychologii. Jung pisał, że prawda o przyczynach zaburzeniach lękowych to żadna prawda, tylko osobiste wyznania autora, nieistotne czy autorem był ktoś kto nazywał się Freud, Jung czy Adler.
Byłem poszukującym i jestem nim dotąd (…). Historia moja nie jest przyjemna, nie jest ckliwa i pełna harmonii, jak historie wymyślane, ma posmak nonsensu, pomieszania szaleństw i marzeń, jak życie wszystkich ludzi, którzy nie chcą już się dłużej okłamywać.
Żaden człowiek nigdy nie był w pełni samym sobą, lecz mimo to każdy ku temu dąży, jeden w mroku, drugi w światłości, jak kto umie. Każdy aż do końca, nosi ze sobą szczątki (…) resztki śluzu i skorup jakiegoś praświata.
Możemy zrozumieć się nawzajem; lecz wyjaśnić samego siebie, może każdy tylko sam.
Hermann Hesse, Demian
